W Kraszczadach znów pomknęła jesień
„To się w głowie nie mieści
Że tak szumi szeleści
Tak bliziutko, o krok, prawie tuż
Głębokimi rzekami, pachnącymi szuwarami
Idzie jesień
I prosto w nasz próg...
- Ale co tam! Przecież taka jesień złota
Nie jest zła!
- Ale co tam! Przecież taka jesień złota
Niechaj trwa...”
– Leszek Długosz
Praźródło – Kraszczady natywne
...
...
Pójdę
nad ciemną doliną (rzeki Żółkiewki)
Słońce świeci jasno na niebie i nie brak mi niczego.
...
Tam droga prowadzi nad wody, gdzie mogę odpocząć.
Rower jest moim rumakiem
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach.
...
...
...
Pozwala mi wędrować wśród zaoranych pól.
...
...
...
...
...
Wiatr otrzeźwia orzeźwia moją duszę
...
...
...
Chociaż bym chodził nad ciemną doliną (rzeki Żółkiewki)
Nie zabłądzę, bo Matka prowadzi mnie.
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
I krowa,
i człowiek powinien mieć w życiu choć odrobinę radości.
